Consensus

Een blockchain zoals die van Bitcoin en Ethereum is distributed en permissionless, en moet daarom worden beschermd tegen kwaadwillende deelnemers. Er zijn verschillende manieren om het netwerk te laten besluiten wat de inhoud is van het grootboek. De bekendste is Proof-of-Work, de methode die Bitcoin en Ethereum gebruiken. Voordat we bekijken hoe Proof-of-Work werkt, moeten we eerst weten wat een hash is.

In de begindagen van Bitcoin kon je bitcoins minen met je desktop computer. Dat is al lang niet meer rendabel. Gespecialiseerde hardware heeft die rol overgenomen. Een ASIC is een application-specific integrated circuit, een chip die speciaal ontworpen is om specifieke berekeningen uit te voeren. Voor het Proof-of-Work algoritme van Bitcoin was makkelijk een ASIC te maken. Voor sommige andere algoritmen is dat lastiger.

Bitcoin gebruikt SHA-256 als hashing-algoritme voor de Proof-of-Work puzzel die de miners moeten oplossen. Om allerlei redenen zijn altcoins andere algoritmen gaan gebruiken. In dit artikel bekijken we de belangrijkste algoritmen, en de hardware en munten die erbij horen.

Bitcoin, Ethereum of Monero? Het klinkt leuk, zelf crypto minen, maar welke munt dan? Welke hardware heb ik daarvoor nodig? Is het wel rendabel? In dit artikel overwegen we deze vragen.

In een vorig artikel zagen we hoe Proof-of-Work de blockchain beschermt tegen een aanval door een kwaadwillende minderheid. We zagen ook de nadelen van deze methode, zoals het hoge stroomverbruik en de beperkte decentralisatie door miningpools en ASICs. Een opkomend alternatief is Proof-of-Stake. Deze consensus-methode maakt ook gebruik van puzzels, maar zonder dat er veel rekenkracht nodig is.

Bij de eerste generatie Proof-of-Stake mag iedereen met munten in z'n wallet blocks maken. Omdat het daarbij geen zin heeft om zo vaak mogelijk de puzzel op te lossen, is veel minder rekenkracht nodig dan bij Proof-of-Work. Er is wel een zwakke plek: alle deelnemers moeten zich netjes gedragen...

Tot nu toe bespraken we steeds Proof-of-Stake algoritmen die blocks probeerden te maken volgens hetzelfde principe als Proof-of-Work, namelijk door het oplossen van een puzzel. Een alternatief is de deelnemers te laten stemmen over het wel of niet accepteren van een voorgesteld block. Dat stemmen gebeurt in meerdere rondes en wordt ook wel Byzantine Agreement genoemd. Het verwijst naar het Byzantine General's Problem, waarbij consensus moet worden bereikt over de situatie, terwijl onbekend is welke deelnemers kapot zijn of frauduleus.

Sommige blockchains kennen naast de normale deelnemers (of nodes) in het netwerk ook masternodes. Een masternode heeft bijzondere taken in het netwerk, waarvoor een grotere mate van vertrouwen of beschikbaarheid nodig is dan van de normale deelnemers verwacht kan worden.