Hoe werkt de regulatie van security tokens?

De meeste ICO's waren heel makkelijk. Je stuurde een wat ether naar een smart contract en je kreeg er een bepaalde hoeveelheid nieuwe muntjes voor terug. Geen regels, geen toezicht, geen identificaties, geen beperkingen.

Een groot deel van de ICO's liep slecht af voor de deelnemers. Dat heeft twee kanten.

Veel uitgevende partijen hadden hun zaken niet op orde. Informatievoorziening bestond uit rookgordijnen. Geen plannen, geen ervaring, geen competentie. En in het slechtste geval pure oplichterij.

Veel deelnemers hadden geen idee waar ze mee bezig waren en waar ze hun geld instopten. Ze hebben ook niet de kennis om te bepalen of de waardering en de token-economie deugt.

Toezichthouders vonden dat consumenten beschermd moeten worden. Daartoe moest eerst bepaald worden wat die tokens nou eigenlijk zijn. Want dat bepaalt onder welke toezichthouder en welke regelgeving een munt valt.

Je zou daarbij kunnen denken aan:

• Geld (dollar, euro)
• Commodity (goud, zilver)
• Security (aandelen, obligaties)

In de VS overziet de SEC de securities, en de CFTC de commodities. In Nederland overziet de AFM de securities, en de Nederlandse Bank het geld. En dan hebben we ook nog te maken met Europese regelgeving en internationale verdragen.

Bijna elke crypto is een security

Uiteindelijk is de SEC tot de conclusie gekomen dat ze bijna alle crypto's gaan behandelen als security.

Jay Clayton, de voorzitter van de SEC zei in februari 2018: "I believe every ICO I’ve seen is a security" en "I want to go back to separating ICOs and cryptocurrencies. ICOs that are securities offerings, we should regulate them like we regulate securities offerings. End of story."

Dat maakt de SEC overigens geen tegenstander. Dezelfde Clayton blikte in zijn speech eind 2018 terug en zei: "I believe that ICOs can be effective ways for entrepreneurs and others to raise capital."

Maar, zo voegde hij eraan toe, hou je wel aan de regels die voor securities gelden. Dat we hier met nieuwe technologie te maken hebben, verandert niets aan het feit dat als er securities worden verhandeld, de regels die daarop van toepassing zijn gevolgd moeten worden, aldus Clayton.

Regulatie verschilt per land

Er zijn geen wereldwijde regels voor het op de markt brengen van securities. Elk land heeft z'n eigen regels voor wanneer iets een security is, en waaraan de uitgevende partij en de deelnemers moeten voldoen.

In veel landen moet worden gecontroleerd en vastgelegd wie de deelnemers zijn. Daarvoor zijn diverse redenen, bijvoorbeeld:

• Voorkomen van witwassen van geld
• Voorkomen van financiering van terrorisme
• Voorkomen dat mensen risico's nemen die ze niet overzien, en waarvan ze de gevolgen niet kunnen dragen

Bij elkaar wordt dit vaak aangeduid als AML/KYC:

• AML staat voor anti money laundering - anti-witwassen
• KYC staat voor know your customer - ken je klant

In veel landen is er een classificatie van deelnemers. Professionele investeerders mogen meer dan consumenten. Die eerste groep wordt soms qualified investors of accredited investors genoemd. Die titel is echter niet weggelegd voor de gemiddelde consument.

Wat consumenten en professionele investeerders mogen, verschilt weer tussen landen. Vaak is er wel een vrijstelling voor kleinere uitgiftes, bedoeld om crowdfunding mogelijk te maken. In de EU ligt die grens op 5 miljoen euro, in de VS op iets meer dan 1 miljoen dollar.

Voor veel STO's is dat onvoldoende, waardoor ze in een zwaardere categorie komen, waar meer regels gelden. En dan kunnen ze kiezen. Bieden we het alleen aan aan de professionele investeerders, of ook aan consumenten?

Die keuze heeft gevolgen. Als je het ook aan consumenten wilt aanbieden, zijn de regels het strengst en de procedure het zwaarst en het duurst. De security en de uitgevende partij worden helemaal doorgelicht om te voorkomen dat consumenten worden opgelicht.

Arbitrage op regulering

Veel cryptobedrijven kunnen zich overal vestigen, omdat ze geen vast kantoor hebben waar iedereen elke dag naartoe komt. Dat betekent dat ze kunnen kiezen onder welk toezicht en welke regels willen ze vallen.

Dat heeft tot gevolg dat verschillen tussen regulering wereldwijd steeds kleiner zullen worden. Net zoals arbitrageurs de koersverschillen tussen exchanges verminderen, kunnen zich verplaatsende cryptobedrijven verschillen in regulering verminderen.

Maar er zal altijd wel wat verschil blijven bestaan. En dat betekent dat er plek is voor partijen die zich specialiseren in die verschillen. Die precies weten wat je moet doen voor verschillende toezichthouders.

Totdat dat gestandaardiseerd is, zullen we zien dat STO's niet voor iedereen en voor elk land beschikbaar zullen zijn.

We weten nu wat security tokens zijn en hoe ze gereguleerd worden. In deel 4 bekijken we hoe een STO verloopt.