Wetgever Zuid-Korea plaatst crypto onder strikte anti-witwaswet

Anti-witwasbeleid

In Korea wordt al sinds begin 2018 gedebatteerd over een aanpassing van de wet die toeziet op de melding van opvallende transacties. Het gaat om de Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, vergelijkbaar met de Nederlandse Wwft. Meerdere keren heeft de Koreaanse wetgever op het punt gestaan om een amandement op de wet goed te keuren, maar tot dusver strandde het telkens vlak voor de finishlijn.

Tot donderdag. Eindelijk is de kogel door de kerk. Het parlement heeft groen licht gegeven en de Zuid-Koreaanse president heeft nu 15 dagen om een handtekening onder de wet te zetten. Pas daarna is het onderdeel van de wet, waarvan sommige voorzieningen pas over een jaar in werking treden. Bedrijven krijgen sowieso een half jaar om de nieuwe regels te adopteren.

De drijfveer om cryptobedrijven onder toezicht te plaatsen is vergelijkbaar met de reden waarom onze Tweede Kamer een wetswijziging heeft goedgekeurd. Als achterliggende kracht wordt het gezamenlijke standpunt van G20-landen genoemd, en ook de door de FATF bepaalde internationale standaarden wegen mee.

“Het gaat om verplichtingen om witwassen en terrorismefinanciering tegen te gaan”, lezen we in het wetsvoorstel. “Daarnaast schrijven we voor welke regels bedrijven moeten volgen die met ‘virtual asset providers’ in zee gaan.”

Klinkt bekend? Precies datgene waar we vanuit de Nederlandse sector scherp bovenop zitten. Van een ontvangst met open armen is bij ons geen sprake.

Aangescherpt toezicht

De handel in cryptovaluta is in Zuid-Korea nooit verboden geweest. Sterker nog, het is één van de landen met het hoogste aantal exchanges. In mei 2019 waren er meer dan 200 actief. Juist het gegeven dat digitale valuta nog niet binnen een wettelijk kader vielen maakte die groei mogelijk.

Op een aanzienlijk deel van die exchanges konden enkel cryptovaluta met elkaar verhandeld worden. Het aantal on- en offramps naar de Zuid-Koreaanse won was beperkt. De reden is dat banken door de lokale toezichthouder werden verplicht om het anti-witwasbeleid voor de exchanges uit te voeren – als het niet linksom kan, dan maar rechtsom, zal de Koreaanse FSC gedacht hebben. Je kan je voorstellen dat banken daar niet happig op waren.

Het aangescherpte toezicht zorgt ervoor dat die verantwoordelijkheid van de bank naar de exchange zelf verschuift. Zo moeten exchanges onder de ‘Special Financial Information Law’ een ISMS-licentie van de toezichthouder toegekend krijgen, hun AML- en KYC-systemen verbeteren, en procedures instellen om de kwaliteit en werking van hun systemen aantoonbaar te waarborgen.

In Nederland hebben vergelijkbare maatregelen geleid tot felle kritiek. Kleine ondernemers die de deuren moeten sluiten, grote(re) bedrijven die verhuizen naar een andere jurisdictie, en de notie dat de nieuwe cryptoregels dodelijk zijn voor innovatie.

Ook in Zuid-Korea verwacht men dat veel van de exchanges niet langer in werking kunnen blijven. Het kaf van het koren scheiden draait daarbij niet om de vraag of een bedrijf legitiem bezig is, maar of het over voldoende geld en mankracht beschikt om aan de nieuw ingestelde eisen te voldoen.

Diverse media hebben deze ontwikkeling neergezet als belangrijke of zelfs bullish overwinning. Het zou een mijlpaal zijn voor de Zuid-Koreaanse markt. Een ‘enorme stap’, een ‘dramatische ommekeer’. Er lijken te weinig superlatieven te zijn om recht te doen aan het nieuws.

Wat ons betreft is dat sterk overtrokken. Dat ook Zuid-Korea het FATF-sentiment zou volgen was te verwachten. Mogelijk draagt de aangepaste wet bij aan de volwassenheid van de cryptosector in het land, maar daar tegenover staan dezelfde bezwaren op het gebied van privacy en innovatie als bij ons het geval is.