Transactiekosten Bitcoin stijgen in april naar hoogste punt in half jaar

Uit data van BitInfoCharts blijkt dat de gemiddelde transactiekosten begin april stegen naar het hoogste punt in 7 maanden. Daarna zijn de kosten relatief hoog gebleven, en betaal je gemiddeld tussen de 1 en 2 dollar per Bitcoin-transactie.

In de context van het absolute hoogtepunt valt het overigens nog mee. Op 22 december 2017 stegen de gemiddelde transactiekosten volgens BitInfoCharts naar $55,16 per transactie. Nog heel wat upside dus...

Vraag en aanbod

Transacties op het Bitcoin-netwerk worden afgewikkeld door miners. De ruimte voor transacties in ieder block is beperkt. Als het rustig is op het netwerk merk je daar niets van. Er is voldoende ruimte om alle transacties een plek te geven, en de kosten zijn daarom laag: er is meer aanbod dan vraag.

Maar als de drukte toeneemt, komen we al snel op het punt dat er meer transacties aangeboden worden dan dat er tijdig kunnen worden verwerkt. De prijzen gaan omhoog, want de schaarste verplaatst zich van aanbieder naar verwerker. Mensen die hun transactie snel(ler) willen laten verwerken, moeten meer bieden dan anderen die in de rij staan.

Is die toename in vraag ook ergens terug te zien? Jazeker. In Bitcoin’s mempool kunnen we de onbevestigde transacties terugvinden die klaarstaan om verwerkt te worden. In april zien we ook daar een flinke toename:

Transactiekosten zijn onvermijdbaar

Voor de beperkte ruimte voor transacties in een Bitcoin-block is bewust gekozen. Het is een manier om de blockchain relatief klein te houden. En dat zorgt er weer voor dat individuen al die gegevens zelf kunnen downloaden en gebruiken. Ze kunnen een zogeheten ‘full node’ draaien.

Een keerzijde van die beperking is dat transactiekosten van het ene op het andere moment flink kunnen stijgen (of dalen). Zeker het verschil tussen blocks die niet helemaal gevuld zijn en volle blocks is enorm. Zodra de ruimte schaars wordt, moeten gebruikers elkaar overbieden.

Er zijn projecten die dit probleem willen oplossen door de blockgrootte op te rekken. Bitcoin Cash is daar een voorbeeld van. En dat lukt — de transactiekosten van BCH liggen flink lager, wat deels te maken heeft met het feit dat BCH’s netwerk minder intensief gebruikt wordt.

Het probleem dat Bitcoin-ontwikkelaars hiermee hebben, is dat het moeilijker wordt om full nodes te draaien. En dat heeft een negatief effect op de veiligheid van het netwerk. Bovendien wordt het lastiger voor individuen om daadwerkelijk hun eigen bankrekening te beheren.

Daarom wordt er gekeken naar zogeheten ‘second layer’-oplossingen. Het Lightning Network is daar een voorbeeld van. Zo kan de schaalbaarheid van het netwerk verhoogd worden, zonder dat de kosten de pan uit rijzen, en zonder dat het inbreuk doet op de veiligheid ervan.